Sztuka towarzyszy ludziom praktycznie od zawsze. Odgrywała i nadal odgrywa w naszym życiu ogromną rolę. Dla wielu osób jest sposobem wyrażania siebie czy odreagowywania różnorodnych napięć. Z tego względu specjaliści z różnych dziedzin zaczęli zastanawiać się nad tym, czy może ona zostać wykorzystana również jako jedna z form terapii. W ten sposób narodziła się współczesna arteterapia.
Arteterapia, jak sama jej nazwa wskazuje, jest terapią z wykorzystaniem sztuki. Jako sztukę można rozumieć zarówno malarstwo, rzeźbiarstwo, jak i taniec czy śpiew. Jej celem jest dążenie do samookreślenia, samorealizacji i wyrażania siebie. Jest ona odpowiedzią na trudności w komunikacji, które obserwuje się przez ostatnie lata w naszym społeczeństwie. Poprzez sztukę osoba subiektywnie przedstawia swoje emocje i sposób patrzenia na rzeczywistość. Dla niektórych jest to również sposób na odreagowanie zebranego napięcia.
Jej korzenie możemy znaleźć już w starożytności w pojęciu katharsis, którego twórcą jest Arystoteles. Zwracał on uwagę, że już samo oglądanie sztuki teatralnej, w której ukazywane były rozterki i problemy przeciętnego mieszkańca, pozwalało na pewnego rodzaju „oczyszczenie”. Obserwacja niektórych mechanizmów czy zdarzeń z perspektywy obserwatora, umożliwiało przewartościowanie ich również w swoim życiu wewnętrznym.
Twórcą współcześnie rozumianej arteterapii jest Adrian Hil, nauczyciel sztuki. Bardzo dążył on do tego, żeby została ona uznana za metodę równie poważaną, jak terapia zajęciowa czy inne metody pokrewne. W Polsce za pioniera arteterapii uznawany jest Stefan Szuman, pedagog i etyk, który w roku 1928 opublikował swój artykuł zatytułowany „Wpływ bajki na psychikę dziecka”. Pokazał w nim możliwość połączenia ze sobą psychologii rozwojowej, pedagogiki i wiedzy o sztuce.
Arteterapia jest dziedziną interdyscyplinarną, ponieważ wiąże się z psychologią, filozofią, pedagogiką, socjologią i sztuką. Zalecana jest zarówno dla osób doświadczających kryzysu zdrowia psychicznego, jak i jako metoda odprężająca dla każdego. Dla jej stosowania nie mają znaczenia wiek, płeć ani zdolności, więc można ją uznać za terapię bardzo uniwersalną.
Aby w pełni dostrzec to, dlaczego może być ona tak skuteczną formą wsparcia, trzeba uwzględnić znaczenia sztuki w życiu człowieka w ogóle. Pomaga nam ona w lepszym zrozumieniu rzeczywistości i nie raz również siebie samego. Rozbudza w ludziach emocje, pobudza do myślenia i zachęca również do kontaktu z drugim człowiekiem. Traktowana jest także jako forma rozrywki, ucieczki od szarej rzeczywistości. Nic więc dziwnego, że dostrzeżono w niej również potencjał terapeutyczny.
Na dzień dzisiejszy w Polsce istnieje kilka stowarzyszeń zrzeszających arteterapeutów i szerzących wiedzę na temat tej metody terapii: Polski Komitet Międzynarodowego Stowarzyszenia Wychowania przez Sztukę InSEA, Stowarzyszenie Terapeutów i Arteterapeutów „Linie”, Stowarzyszenie Arteterapeutów Polskich „Kajros” czy Polskie Stowarzyszenie Terapii przez Sztukę. Jeśli temat ten Was zaciekawił, to zachęcamy do aktywnego śledzenia ich działalności.
Źródło: Linek, A. (2012). Arteterapia: poznanie i wyrażanie siebie. Zeszyty Naukowe Towarzystwa Doktorantów Uniwersytetu Jagiellońskiego. Nauki Humanistyczne, 4 (1), 83-94. ftp://ftp.zpu.uj.edu.pl/towarzystwodoktorantow/zeszyty_naukowe/humanistyczne/7_Zeszyty_Naukowe_Humanistyczny_nr_4_2012.pdf#page=85
